Η ενσυναίσθηση είναι κάτι περισσότερο από το να ακούμε απλώς τις λέξεις που λέει κάποιος. Πρόκειται για την ικανότητα να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου, να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια και να νιώθουμε αυτό που νιώθει. Σε έναν κόσμο που κινείται γρήγορα και γεμίζει με περισπασμούς, η ενσυναίσθηση μπορεί να φαίνεται δύσκολη, αλλά είναι ίσως το πιο σημαντικό εργαλείο για την ανθρώπινη σύνδεση.
Συχνά, όταν κάποιος γύρω μας περνά δύσκολα, η πρώτη μας αντίδραση είναι να προσφέρουμε συμβουλές ή λύσεις. Πιστεύουμε ότι βοηθάμε, αλλά μερικές φορές, αυτό που πραγματικά χρειάζεται το άτομο είναι απλά να ακουστεί. Να αφεθεί να εκφράσει τον πόνο του, τον προβληματισμό του ή την απογοήτευσή του, χωρίς να νιώσει ότι κρίνεται ή ότι κάποιος προσπαθεί να "διορθώσει" τα συναισθήματά του.
Ένας φίλος σου μόλις έχασε τη δουλειά του και αισθάνεται ανασφάλεια και άγχος για το μέλλον. Αντί να τον καθησυχάσεις με φράσεις όπως «Όλα θα πάνε καλά» ή «Μην ανησυχείς, θα βρεις άλλη δουλειά», η ενσυναίσθηση απαιτεί να τον ακούσεις χωρίς να υποτιμήσεις την εμπειρία του. Μπορείς απλώς να πεις: «Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο πρέπει να είναι αυτό για σένα αυτή τη στιγμή. Πες μου πώς νιώθεις». Αυτή η φράση δείχνει ότι είσαι εκεί για να τον ακούσεις, χωρίς να βιαστείς να προσφέρεις λύσεις.
Η ενσυναίσθηση, λοιπόν, δεν αφορά μόνο τις λέξεις. Είναι το να αφιερώσουμε χρόνο να παρατηρήσουμε και να ακούσουμε με προσοχή. Να είμαστε παρόντες με όλη μας την προσοχή και την καρδιά, χωρίς να βιαστούμε να προσφέρουμε λύσεις ή να υποτιμήσουμε τα συναισθήματα του άλλου. Πολλές φορές, η καλύτερη βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε είναι να είμαστε εκεί και να δείξουμε κατανόηση.
Σκεφτείτε έναν γονιό που βλέπει το παιδί του να απογοητεύεται επειδή δεν κατάφερε να περάσει σε κάποιο διαγωνισμό. Ο γονιός μπορεί να αισθάνεται την ανάγκη να πει «Δεν πειράζει, υπάρχουν και άλλες ευκαιρίες», αλλά αυτό που το παιδί πραγματικά χρειάζεται εκείνη τη στιγμή είναι να νιώσει ότι τα συναισθήματά του γίνονται κατανοητά. Μια ενσυναισθητική αντίδραση θα ήταν: «Ξέρω πόσο ήθελες να τα καταφέρεις και καταλαβαίνω πόσο απογοητευμένος/η πρέπει να νιώθεις αυτή τη στιγμή».
Αυτό που συχνά ξεχνάμε είναι ότι η ενσυναίσθηση δεν απαιτεί από εμάς να συμφωνήσουμε ή να κατανοήσουμε πλήρως γιατί κάποιος νιώθει όπως νιώθει. Δεν χρειάζεται να έχουμε ζήσει την ίδια εμπειρία για να μπορέσουμε να προσφέρουμε συμπαράσταση. Η ενσυναίσθηση είναι η αποδοχή του γεγονότος ότι ο άλλος έχει το δικαίωμα να νιώθει όπως νιώθει, ανεξάρτητα από το αν οι συνθήκες είναι κατανοητές ή όχι από τη δική μας οπτική.
Σε μια συζήτηση με έναν συνάδελφο που νιώθει καταπιεσμένος από την πίεση της δουλειάς, μπορεί να αισθανθείς την τάση να πεις: «Όλοι έχουμε άγχος, δεν είναι κάτι τόσο σοβαρό». Όμως, αυτή η αντίδραση ακυρώνει τα συναισθήματα του άλλου. Αντίθετα, μια ενσυναισθητική προσέγγιση θα ήταν: «Ακούγεται πολύ δύσκολο αυτό που περνάς. Είμαι εδώ αν θέλεις να μιλήσεις γι’ αυτό».
Η έλλειψη ενσυναίσθησης μπορεί να δημιουργήσει απόσταση στις σχέσεις μας. Όταν προσπαθούμε να "διορθώσουμε" ή να πούμε σε κάποιον ότι δεν πρέπει να νιώθει όπως νιώθει, στην ουσία απορρίπτουμε την εμπειρία του. Η αποδοχή και η κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων δημιουργεί μια βαθύτερη σύνδεση, όπου ο καθένας αισθάνεται ελεύθερος να εκφραστεί χωρίς φόβο.
Η ενσυναίσθηση δεν απαιτεί να έχουμε όλες τις απαντήσεις. Απλώς να είμαστε εκεί. Και, πολλές φορές, το να είμαστε παρόντες και να ακούμε με ανοιχτή καρδιά είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου